Zomertijd is in de liturgische kleuren van de kerk altijd een groene tijd.  Dat is de kleur van het jonge leven, de kleur van de groei ook. En groei betekent ook hoop, verwachting, uitzien naar een mooie toekomst. En die woorden zijn altijd wel bestanddelen van de prediking in de kerk, als onmisbare elementen van ons geloof. Maar aan de andere kant kan een té grote nadruk op voortdurende groei ook verlammend werken. Hoe vaak wordt niet gezegd dat we moeten groeien in geloof, hoop en liefde? Altijd maar bezig zijn, altijd maar denken “we zijn er nog niet”.  Is het dan nooit eens voldoende? Is het dan nooit goed genoeg, zoals we nu leven, liefhebben en genieten? Voortdurend maar gefocust op groei kan ook tot gevolg hebben dat we de dankbaarheid voor het heden en het genot daarvan verwaarlozen. Misschien dat Jezus daarom wel eens tegen die vermoeide mensen zei: “Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.” Rust, dat mogen en zullen we dus ook wel eens genieten. Dat is tijd om te bloeien, om óp te bloeien wellicht. Daar is groei tenslotte toch ook op gericht. Daar hebben we dan in ons dagelijks bestaan de vakantietijd voor, als een zomerse Sabbat van een paar weken. Dit is de tijd om even niet te hoeven groeien, maar om te zijn, om niet meer over het nu heen te kijken, maar te genieten van de dag. Dit is de tijd om te bloeien. Bloemen worden uiteindelijk vruchten. En vrucht dragen komt dan na de vakantie wel…

In deze vakantieweken gaat er een aantal gastpredikanten voor. Verschillende geluiden vanuit één evangelie. Ook in deze periode kunnen we de ruimte en de rijkdom van Gods Woord ervaren. Ik hoop zelf, na mijn vakantie, weer op 27 augustus voor te gaan.

Vakantie 

Vanaf 24 juli tot en met 20 augustus houd ik mijn zomervakantie. Ik hoop dan met een verfrist gemoed het werk weer op te pakken vanaf 21 augustus. 

Ds. Karel Koekkoek