Zo’n uitspraak als deze wordt nogal eens negatief uitgelegd. “Ja, oké, maar pin mij er niet op vast”. Het wordt vaak gezien als een ontsnappingsmogelijkheid. Als iemand iets aan je vraagt waarvan je denkt dat je mogelijk het niet zou kunnen, of kunnen halen, of kunnen uitvoeren, dan is dit gezegde een mooie uitkomst. Iets beloven, maar als er wat gebeurt dan kun je er ook weer van afwijken. Als organist mijmer ik weleens welke verplichtingen je aangaat, maar welke je soms niet kunt nakomen. Deze gedachte speelde door mijn hoofd toen ik een oproep deed aan de gemeente om je op te geven voor “samenzang in het klein”. Een enthousiaste groep mensen gaf zich op en kort geleden vond de 1e medewerking aan een dienst plaats, bij ons in de Open Hof. De week daarna was alles weer afgelopen. Corona was de reden om te stoppen. Dat is ook een goede reden om niet verder te gaan.

Gelijk komt dan de teleurstelling bij de zangers, bij mij als organist, bij de gemeente. Afgesproken is om (voorlopig) niet meer te zingen. Risico’s zijn te groot. Dan zeg ik: “Oké, maar pin mij er niet op vast. Ik zing dan gewoon in de kamer, op de fiets, tijdens het wandelen, in mijn hoofd, in de auto, op………”. Dus, zingen maar.

CWa